Czasami mamy już gotowe gry, ale chcielibyśmy, żeby mieli je nasi klienci, których jeszcze zbyt wielu nie mamy. Wtedy zaczyna się promocję. Niektórzy sięgają po media społecznościowe. Nic dziwnego - mają one wiele zalet i w tym artykule pokaże jak wykorzystać niektóre z nich. W mediach społecznościowych można wykorzystać różne gry do zwrócenia uwagi potencjalnych klientów. Akurat zrobienie gry dla Ciebie to pikuś 😀 Wiem, że jesteś w stanie wymyślić coś bardziej złożonego niż popularne gry eliminacyjne. Tytułowe 6 możliwości ruchu w turze jest górnym ograniczeniem narzuconym przez Facebooka na gry odgrywane na profilach. Mechanika jest prosta. W turze tłumu przedstawiamy sytuację i maksymalnie 6 opcji działania, a następnie każemy fanom reagować. Po ustalonym czasie tura fanów się kończy i na podstawie liczby poszczególnych typów reakcji stwierdzamy jaki ruch robi tłum. Chwilę potem możemy wrzucić kolejny post, przedstawiający kolejną turę gry, który będzie zgarniał kolejne reakcje

Gra powinna być fajna, ale co to znaczy? Poniżej katalog kilku cech, które powinna mieć gra, którą można określić jako fajną: Regrywalność Nieważne czy pierwszy raz w życiu wyciągamy grę z pudełka, czy mamy za sobą tysiące partii, gra powinna być równie wciągająca. Jasność zasad Lubicie ten stan gdy 10 raz czytacie instrukcję i wciąż nie wiecie o co chodzi? Jeśli nie to jesteście jak większość waszych potencjalnych graczy 😃 Najlepiej jeśli już przy pierwszym czytaniu wiadomo co i jak. Prostota zasad Co innego gdy czytając instrukcję wiemy co możemy zrobić, a co innego, gdy przy każdym ruchu przeglądamy instrukcję, żeby sprawdzić jakie mamy możliwości ruchu. Nie jest to problemem, jeśli doświadczamy tego przy pierwszej partii, ale trudność zagrania 10 partii gry bez zaglądania kilkakrotnie do instrukcji jest już poważnym problemem (choć te liczby zależą też trochę od czasu trwania pojedynczej partii. Mogą być większe dla mniej czasochłonnych gier). Równowaga Każdy gracz na starc

Tworzenie gier z trybem jednoosobowym nie jest proste, ale ze wzgląd na to, że nie zawsze udaje się znaleźć odpowiednich partnerów do gry, zawsze znajdą się osoby zainteresowane tytułami oferującymi tryb jednoosobowy. Twórcom takich gier brakuje możliwości zastosowania wielu mechanizmów dostępnych w rozgrywce dla wielu osób. Pierwszym pomysłem, jaki przychodzi w takich sytuacjach do głowy, jest możliwość zasymulowania innego gracza, co się wykorzystuje w grach komputerowych, ale w grach planszowych i karcianych jest to znacznie trudniejsze. Trudno zadbać o to, by symulowany gracz równocześnie mógł podejmować decyzje sprawiające wrażenie racjonalnych, a jednocześnie wykorzystać mechanizmy bazujące na nierównym dostępnie do informacji. Ze wspomnianych wszystkich mechanizmów opisanych w artykule: Jak podnieść zmienność rozgrywki? dysponujemy zaledwie dwoma. Są to: Złożoność Losowość Próby symulacji gracza na pewno zwiększą złożoność, gdyż nie tylko trzeba ustalić co można w grze,

Jakiś czas temu był poruszony temat tworzenia kart do gry. Efekt tych rozważań można podziwiać w artykułach: Tworzenie kart w LibreOffice i Przygotowanie kart do quizu . Tam podstawowym problemem była duża liczba bardzo podobnych elementów. W przypadku planszy możliwości automatyzacji jej tworzenia jest znacznie mniej. Dzieje się tak z bardzo prostej przyczyny - plansza jest zwykle jedna. Nawet jeśli jest ich więcej, to albo wszystkie są takie same i projektujemy jedną, albo każda zupełnie inna, więc trzeba wszystkie projektować od zera. 1. Może się zdarzyć, że pola na planszy będą miały taki sam kształt. Przy prototypach nie będzie przeszkadzało, że koło ma kształt kartofla i plansza będzie niczym ziemniaczany szaszłyk. Szykując grę do wydania trzeba się bardziej postarać. W lepszych programach graficznych istnieje możliwość tworzenia własnych pędzli. Wykorzystajmy to! Zamiast za każdym razem dopieszczać pole, możemy zrobić to raz, przy tworzeniu "pędzla", a potem, tam gdz

Niesamowite jest, to jak z gry o dużej losowości zrobiono grę turniejową, w której liczą się przede wszystkim umiejętności graczy, a to wszystko dzięki przemyślanym zasadom turniejowym i systemom punktacji. Nie ingerując w sam mechanizm rozgrywki, nie usunięto niedogodności, że rozdanie może faworyzować jedną z grających par. Zamiast tego stwierdzono, że to samo rozdanie będzie przechodzić między kolejnymi parami, a wyniki z każdej rozgrywki będą ustalane na podstawie osiągnięć innych par grających dane rozdanie na tej samej pozycji. Warunkiem ułatwiającym zastosowanie takie rozwiązania, jest mechanika ułatwiająca odtworzenie stanu początkowego. W brydżu proponuje się specyficzny system odkładania rozegranych kart, dzięki czemu, że nie tylko wiadomo kto miał daną kartę, ale też można odtworzyć cały przebieg gry. Dla łatwego przenoszenia wariantów rozgrywki źródłem losowości zamiast np. kości powinna być zmienność tasowania kart. Najlepiej, żeby karty nie musiały być wymieniane, czy

Quiz jest typowym elementem większości kart edukacyjnych. Wynika to z faktu, że w quizie nie ma miejsca na swobodną interpretacje poprawności odpowiedzi, której dokonują zwykle rywalizujący o tę samą nagrodę inni gracze. Po prostu wiadomo – odpowiedź „C” jest poprawna i koniec gadania. Dodatkowo początkującym daje jakąkolwiek szansę na trafienie w poprawną odpowiedź – przecież gra musi się toczyć. Forma quizu jako metoda uczenia ma też swoje wady, ale przecież gra edukacyjna nie jest jedynym sposobem nauczania i rozsądny nauczyciel w inny sposób przekaże resztę. Jedną z możliwości jest dołączanie książeczki z komentarzami do odpowiedzi. W jednym z wcześniejszych artykułów opisywałem proces tworzenia kart w ogólności, dlatego dziś ograniczę się do przygotowania arkusza z pytaniami. Zaczniemy od wypisania koniecznych kolumn: Treść pytania Odpowiedź poprawna Kilka kolumn z odpowiedziami fałszywymi Do tego mogą dojść takie elementy jak: Numer pytania Koment

Regrywalność jest pierwszą cechą wymienioną w artykule: 5 cech idealnej gry. Jej istotą jest zapewnienie, by każda rozegrana partia gry dostarczała nie mniej radości, niż poprzednie. Problemy, z jakimi możemy się zmierzyć to zanudzenie gracza podobnym przebiegiem gry lub frustracja spowodowana zbyt długim czasem koniecznym do poznania reguł rządzących grą. Ze znudzeniem walczymy podnosząc zmienność gry, o czym pisałem w "Jak podnieść zmienność rozgrywki" . Frustrację zwalczany przede wszystkim prostymi zasadami lub umieszczając gdzie się da wskazówki odnośnie zasad, co szczegółowo zostało opisane w artykule: "Co zrobić, by po otwarciu pudełka, zagrano w naszą grę?" . Wskazówki z obu artykułów pomagają nam utrzymać satysfakcję z gry na stałym poziomie. Pomagają one utrzymać regrywalność tylko pod jednym warunkiem: Gra musi być na tyle ciekawa, aby gracz raz w nią zagrawszy chciał zrobić to ponownie Jeśli uda się nam utrzymać stały poziom, ale każda rozgrywka

Akurat jestem Kier-Owca, więc oczywiste, że inspiracji będę szukał w swoim stadzie. Baranek Shaun też ma na celu rozbawianie innych. 150 odcinków na pewno przyniesie kilka dobrych pomysłów na gry – już nieważne czy w każdym 7 minutowym filmiku coś znajdę. Przecież ktoś musi znaleźć czas by w nie zagrać 😉