Jak obejść problemy z testowaniem gier

W poprzednim artykule pisałem o zagadnieniu balansowania planszówek i karcianek. Jednym z problemów z jakimi można się spotkać jest duża liczba możliwych scenariuszy gry w pojedynczym zestawie zasad. Do tego dochodzi zagwozdka wynikająca niewiele mniejszej liczby wariantów reguł gry. Jeśli planujemy turę gry składającą się z 2 etapów, to możliwe są 2 sposoby ich ułożenia, jeśli etapów jest już 5, to można je ułożyć na 120 sposobów. Do tego każdy etap można doprecyzować na kilka sposobów. Oczywistym jest, że dla gry mającej np. milion możliwych wariantów zasad nie będziemy testować ich wszystkich nawet jeśli planujemy szybką rozgrywkę do 5 minut.

Test składa się z następujących faz:

1. Określenie założeń odnośnie trudności gry i czasu rozgrywki
2. Wybór 1. wariantu zasad – kierujemy się raczej intuicją, prawdopodobnie będą to dobre zasady, ale niestety nie najlepsze
3. Zagranie kilku partii z wybranym wariantem zasad
4. Ocena zestawu zasad
5. Jeśli konieczne – propozycja poprawy:
   • Jeśli gra toczy się zbyt szybko, zmieniamy zasady, tak aby opóźnić grę
   • Jeśli gra toczy się zbyt wolno, zmieniamy zasady, tak aby przyspieszyć grę
   • Jeśli jest zbyt trudna – upraszczamy
   • Jeśli jest zbyt łatwa – utrudniamy
   • Najlepiej zmienić tylko jeden element zasad, żebyśmy wiedzieli, który z nich jest odpowiedzialny za zmianę
6. Zmieniamy jeden z elementów zasad i idziemy do kroku 3.

Dzięki temu unikniemy sprawdzania wszystkich możliwości. Pewnym zagrożeniem przy ocenie trudności jest to, że gdy już opanujemy jeden wariant, to nauczyć się kolejnego podobnego jest łatwiejsze, nawet jeśli on sam w sobie jest trochę trudniejszy. Szukanie nowego zespołu dla każdego wariantu nie wydaje się idealnym rozwiązaniem.

Pułapkę tę można rozwiązać software’owo korzystając z algorytmów uczących się. Co prawda istnieją gotowe biblioteki z realizacją takich rozwiązań, ale istnieje jedna grupa funkcji, które musimy sami stworzyć. To te, które będą sprawdzać, czy proponowany przez sztucznego gracza ruch jest dozwolony.

Jeśli temat programowania nie jest Ci obcy to zagadnienie optymalizacji, sztucznych sieci neuronowych i algorytmów genetycznych nawet jeśli w tym momencie jest dla Ciebie niewiadomą, to po kilkunastu minutach od wpisania tych fraz w Google powinieneś umieć napisać program, który będzie symulować rozgrywki.

Dla osób nie mających pojęcia o programowaniu, proponuję zrobić kurs wychowawcy kolonijnego i nawiązać współpracę z jakimś biurem podróży – przez 8 tygodni wakacji przewinie Ci się dostateczna liczba testerów :D